وقتی نسخه ای به نام ائمه (ع) داده می شود و نسخه جواب نمیدهد، منجر به بی اعتقادی به اسلام و ائمه میشود
به گزارش سرویس قرآن و معارف شکورنیوز، شکی نیست که روایات زیادی از ائمه علیهمالسلام داریم که در باب طب وارد شده است و به تبع ائمه علیهمالسلام علمای زیادی هم داشتیم که به این مسئله ورود کردهاند؛ مثلا همین روایتی که از امام علی علیهالسلام خواندم را به پزشکان نشان میدهیم بسیاری از آنها متعجب میشوند و از عمق نگاه معصومین علیهمالسلام به وجد میآیند. خب این بیان ائمه ورود به مسائل طبیست! آنهم گزارهای است که ریشه بسیاری از مسائل طبیست. البته در باب مصادیق و جزئیات هم روایات طبی فراوانی داریم. در طول تاریخ علمای بزرگواری هم که در فقه اصول تحصیل کردهاند و هم حکیم و طبیب بودهاند بسیار داشتهایم.
اصل ورود به روایاتی که با عنوان مسائل طبی داریم، ورودی صحیح و ممدوح است و بی انصافی است که آن را با هواپیمایی اسلامی و جاده کشی اسلامی هم ردیف کرده و آن را به نقد بکشیم، این بی انصافی و نوعی لجاجت است، با وجود این اسناد، طب اسلامی داریم چنانکه طب مسلمین نیز داریم و آن طبی است که در تمدن اسلامی بالنده شده است و فعالیتهای ابن سینا و زکریای رازی را از تمدن مسلمین میتوان شمرد.
اصل این ورود ممدوح است ولی آسیبهایی در این میان است که عدم توجه به آن، مفاسدی را لازم میآورد و اجتناب از آن لازم است، برخی از این آسیبها به شرح ذیل است:
در جریان طب اسلامی و برای تبین آن، لزومی ندارد که دست آوردهای پزشکی بشری نفی شود تا طب اسلامی اثبات شود، خیر. نه مرعوب پزشکی روز باید بود و هر چه هست را وحی منزل دانست چنانکه دلباختگان غرب، باور دارند و نه همه دستآوردهای آن را ندید گرفت، باید دانست که دو لبه قیچی افراط و تفریط با یکدیگر سر سازش دارند و آن چیزی که در میان آنها بریده میشود، ساقه بارور عدالت و انصاف است. در واقع افراط ما به افراط مخالفین ما کمک میکند.
من گاها به بعضی از همینها مراجعه کردم. به محض اینکه دردت را میگویی در جوابت میگویند: «این درد تو در فلان روایت از امام صادق (ع) جواب داده شده و درمان دارد» بعد نسخهای از قول معصوم به تو میدهد و بعد از اینکه نسخه را اجرا کردی میبینی جواب نمیدهد. پزشکی و درمان، مسالهای پیچیده و چند ضلعی است و تشخیص مساله آن دشوار است به ویژه آنکه یک سری از اطلاعات بر اثر اظهار اطلاعاتی از سوی بیمار است و حس و بیان بیمار، گاه دقیق نیست و خلاف واقع است مانند برخی که دندان درد دارند، اما منشأ درد را دندانی سالم میپندارند. مساله تشخیص اشتباه، تجویز اشتباه را به دنبال دارد و مشکل این جریان این است که تجویز را به نام ائمه علیهمالسلام نامگذاری میکنند و وقتی نسخه جواب نمیدهد، منجر به بی اعتقادی به اسلام و ائمه میشود، باید از نسخه پیچیهای جازمانه به نام اهل بیت (ع) پرهیز کرد.
من معتقدم ورود روحانیت به عرصه طب نه ضرورت است و نه صلاح! اگر ما طب را بخشی از دین هم حساب کنیم، مسلما بخش بنیادین دین نیست! این که طلبهای احکام، فقه و… نداند اما از فلان گیاه بیابان ۶۰ خاصیت بلد باشد این اولویت اول روحانیت نیست.
مدیریت حوزه باید در یک سطح معقولی کلاسهای طبی برقرار کند و طب را در حوزه تخصصی و معقول کند. الان در درون روحانیت و در برخی مساجد، شاهد این تصدی طب اسلامی و گاه طبهای دیگر، از طرف روحانیون هستیم و گاه زمان زیادی را برای این مساله صرف میکنند. ولی باید بدانند که در اولویتهای دانشی یک طلبه پرداخت به این قسم از مسائل با وجود دانشهای تفسیر، کلام، فقه، اصول، تاریخ اسلام و… ناصحیح است و این مسائل از بخشهای بنیادین دین نیست.
طلبهای را برای تبلیغ به جایی معرفی کردم و بعد متوجه شدم که به این مسائل روی آورده و خانمی که سرطان داشته را تحت درمان گرفته و سرطان بیمار، شدید شده و پزشکان در چرایی این پیشرفت، عدم مراجعه به متخصص را فهمیدن و از طرف دیگر همسر آن خانم نیز معترض آن روحانی شد و قصد شکایت داشت. خوب است که هرکس به کار خود مشغول باشد و روحانی یک مسجد، مسئولیتهای بزرگی دارد که اگر صحیح انجام دهد، زندگی مردم را بهبود میبخشد.
برداشت صحیح از نصوص و استنباط، سالهای تحصیل مقدمات و سالها مجاهدت علمی میخواهد نه هر که سر بتراشد، قلندری داند، برخی چنان خاماندیشند که گمان میکنند با دو سال درس خواندن انسان مجتهد میشود، چه بسا گمان کردهاند که اجتهاد را چون آمپولی میتوان به افراد تزریق کرد!
سامانه پیامک : ۳۰۰۰۸۸۳۰۳۰۳۰۰۰پست الکترونیک: info@zakernews.ir