به گزارش خبرنگار دفاعپرس از کرمان،«ابراهیم حسینزاده» چهارم خرداد ۱۳۳۶، در روستای سرونی از توابع شهرستان جیرفت بهدنیا آمد. وی تا دوم راهنمایی درس خواند و در سال ۱۳۵۷، ازدواج کرد و صاحب یک پسر و یک دختر شد. کارمند مخابرات بود، بهعنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. بیستوپنجم تیر ۱۳۶۱، در کوشک بهشهادت رسید. پیکر وی مدتها در منطقه بر جا ماند و پس از تفحص سال ۱۳۷۷، در گلزار شهدای شهرستان زادگاهش به خاک سپرده شد.
گزیدهای از وصیتنامه شهید حسینزاده:
مگر جهاد یکى از واجبات فروع دین ما نیست، اگر شخص مسلمان در پایه و فروع دین آن را حساب کند باید عمل نماید و اگر عمل نکند بر خلاف دین اسلام مىباشد و خود را گرفتار و سزاوار اسلام نموده است. پس من اگر در راه خدا کشته شدم باید شماهایى که ادعاى چنین دین اسلامى دارید بدانید بهوظیفه خود عمل نمودم و درسى عبرت از من بگیرید و در راه خدا جهاد کنید.
پدر و مادر مهربان امیدوارم که بعد از من آمرزش طلب نمائید و این راهى را که من انتخاب نمودم راهى است بدون هدف نیست بلکه راهى است که اولاد امام اول ما امیرالمومنین که فرزندى دلیر و شجاع (همانند) سرور آزادگان حسینابنعلى (ع) براى خدا و بر جاى نمودن و محکم کردن ریسمان اسلام خون خویش را به چنین هدفى نثار کرد.
اى پدر و مادرم افتخار کنید که چنین فرزندى را در راه خدا دادهاید که هم در این دنیا و هم در آخرت برایتان امیدوارى است، از شما میخواهم که بعد از من سرپرستى فرزندانم بهعهده یگیرید و اگر همسرم خواست ازدواج کند مجاز است از نظر من حلال نمودم و این طفل معصوم بیست روزه را بنام صدیقه نامگذارى کنید و نگهدار شده آن خداست.
وصیتى دارم به خواهرم، بعد از من آمرزش طلب و بخشش نمایید چون که در دوران کودکى شما را نادانسته آزار دادهام و به همسرت بگویید راه مرا ادامه دهید که انشاءالله پیروز خواهید شد و از مرگ نهراسید که نعمت خداست.
برادران مهربانم، شما باید بدانید که چنین برادرى را اگر از دست دادهاید بدون هدف نبوده و راهش را ادامه دهید. و از خط امام(ره) منحرف نشوید که چنین رهبرى براى ملت ایران آرزوى است در آخرت شما جوانان آینده جامعه باشید و باید بتوانید چند نفرى را در خط اسلام معرفى و راهنمیئى کنید.
بعد از من آمرزش طلب و بخشش فرمایید و شکرگذار باشید که چنین فرزندانى را در راه خدا مىدهید و خونش را در پاى درختى بنام درخت اسلام مىریزید که روزبهروز رشد و تنومند مىشود. انسان از اول از خدا بوده و آخر هم باید به نزد خود خدا برود. پس چه بهتر است که در راه هدف و در راه خدا و آیندهاى براى همه ملت ایران و جهان کشته شود و درسى عبرت براى باز ماندگان باشد.
وصیتى دارم به تمام فامیل و همسایگان و دوستان و آشنایان که از این موضوع متنفر نباشند و خیال کنید که ماها و برادران دیگر بدون هدف در راه خدا کشته مىشویم بلکه باید بدانید که راهى مىرویم که پیامبران و رهبران دوران گذشته طى کردهاند و شما هم از این راه که ما مىرویم ادامه دهید و بهره ببرید که در آخرت گرچه ماها و شماها نمىدانیم چه موضوعى دارد که کسى در راه خدا مبارزه کند و کشته شود مقام بالا دارد و ارزش او نزد تمام ملائکها چقدر است.
انتهای پیام/